Nieuws uit Roemenië

We kregen een mail van juf Antonela over een activiteit die ze hadden georganiseerd op school.

“Met hulp van ouders was onze school een soort hulpje van de Kerstman. De kinderen wilden hulpjes worden van hem en daarom schilderden we met z’n allen kleurige elfjes. We presenteerden ze daarna aan de moeders. We vroegen hen daarbij tegelijkertijd of het mogelijk was dat ze voedsel, kleren en speelgoed mee naar school wilden nemen voor 3 families in het dorp, die dat goed konden gebruiken. Ze brachten zoveel mee, dat we genoeg hadden voor zeven families: vier oude mensen, een gezin met vier kinderen, en twee jonge gezinnen, die net aan het begin stonden van hun huwelijk. We waren er van overtuigd dat deze mensen wel wat extra’s konden gebruiken. Vandaag hielpen drie moeders en mijn moeder (juf Maria) en mevrouw Crivoi (directeur van het Bovenschoolsmanagement) om de spullen te verdelen. Het was een project dat ik met jullie wil delen. Ik denk dat jullie hulp een voorbeeld was voor het dorp!”

Wij als bestuur van de Stichting Hulpgoederen Roemenië waren erg onder de indruk van dit initiatief. Op de foto’s is te zien dat de spullen in de schoolbus naar de mensen werden gebracht, rijdend over de nieuwe asfaltweg, die vorig jaar is aangelegd!

= November 2016 =

Roemenië reis van 9 - 14 oktober 2016

Met een groepje van vier personen zijn we deze keer naar Roemenië geweest.  Sieds en zijn dochter Aline zijn al eerder vertrokken met de auto en de andere twee,  Liliana (tolk)  en Cobi gingen met het vliegtuig.
Op de allereerste dag gingen we naar het spiksplinternieuwe gemeentehuis in Voinesti.  Burgemeester Dobreanu ontving ons allerhartelijkst met bloemen. Wij feliciteerden hem met zijn herbenoeming als burgemeester in juni. We prezen hem en zeiden dat we er erg blij mee zijn. We spraken de wens uit dat we  samen nog veel goeds kunnen doen voor de gemeente Voinesti  en in het bijzonder voor Schitu Stavnic.
Meteen stak hij met heel goed nieuws van wal.  Per 1 november zal er een arts benoemd worden in het Multifunctionele Centrum. Jaren hebben de gemeente en de kerk  ervoor gestreden en eindelijk is het gelukt! In latere gesprekken deze week zou blijken dat dr. Mina een sterke jonge vrouw is, een non van 32 jaar, vol ambities en ze weet wat ze wil! Ze heeft twee assistenten, die haar zowel in het centrum als daarbuiten zullen bijstaan.
Het nieuwe gemeentehuis ziet er prachtig uit! Het is ruim opgezet. Het voormalige gemeentehuis is, naar later zou blijken, getransformeerd tot een huisartsenpraktijk  van drie artsen. Deze nieuwe locatie is een gigantische vooruitgang voor deze artsen. Hun vorige praktijk was in zeer slechte staat en voldeed in de verste verte niet aan de normen van deze tijd.
We overhandigden de burgemeester drie tassen met voetbalshirts van de voetbalclub ‘V en V 68’ uit Garijp voor de plaatselijke club in Voinesti. Wat zullen de voetballers hier blij mee zijn! Momenteel hebben ze nu helemaal geen shirts!
Trots reed de burgemeester ons naar het mooie gebouw voor buitenschoolse opvang (BSO), ook opgezet door zijn initiatief! Vorig jaar zagen we het gebouw al maar nu was het volop in gebruik. Er is een juf aanwezig, een kok en een schoonmaakster. Vijfentwintig kinderen waren soep aan het  eten. Het zijn kinderen  uit arme gezinnen,  die thuis geen gelegenheid hebben om huiswerk te maken.  Ze krijgen in deze BSO een warme maaltijd, hulp bij het huiswerk  en gaan ’s avonds weer naar huis. Ook worden  deze gezinnen thuis begeleid. Binnenkort zullen er nog twee van deze opvanggelegenheden  in de gemeente geopend worden.
Op school werden we,  zoals we gewend zijn, ontvangen door de kinderen met bloemen.  We hebben de kids later verwend met een zakje lekkere versnaperingen  en een mooie Nederlandse wollen muts, gebreid door de 91-jarige moeder  en de zuster van Sieds. Het schoolgebouw was aan de buitenkant geïsoleerd. De burgemeester vroeg later onze hulp bij het isoleren van het MFC met het oog op de vestiging van een apotheek. De medische materialen moeten wel droog kunnen worden opgeslagen.

We hebben op die ene dag dat het droog was die week, een tochtje gemaakt door het dorp Schitu Stavnic onder leiding van een lid van de dorpsraad. We reden over de asfaltweg, die vorig jaar is aangelegd, om in korte tijd zoveel mogelijk te zien. De leden van deze dorpsraad bezoeken regelmatig alle bewoners van het dorp en weten zo precies wat er speelt. Straks kan de dorpsraad ook informatie uitwisselen met de nieuwe arts. We hebben vijf huisjes bezocht, waar ‘ van alles’ aan de hand was. Tijdens een maaltijd, die we hebben gebruikt bij Marianne, die samen met haar gezin bewoner is van een mooi huis, hebben we gehoord over een buurjongen Toma van 14 jaar, die talent heeft en graag door wil leren maar weinig kansen heeft. De Stichting heeft het plan opgevat om een of twee kinderen financieel te ondersteunen om het mogelijk te maken dat ze in Iasi de middelbare school bezoeken. Alleen het reisgeld is al 50 euro per maand. Toma gaat ’s morgens om 6 uur de deur uit en komt er ’s avonds om 6 uur weer in. Zijn vader werkt in de bouw maar is nu bezig om het financieel voor elkaar te krijgen dat hij mantelzorger wordt voor een inwonende psychisch gestoorde tante. Terwijl wij buiten stonden te praten, bleef zij voortdurend roepen. Het 13- jarige broertje van Toma was de was aan het opvouwen. Het zou fijner zijn als Toma door de week in een internaat zou verblijven. Dat kost inclusief reiskosten, om in het weekend naar huis te gaan, 200 euro. De priester coacht hem.
De andere adressen waren ook al even droevig. Een blinde vrouw van 89 jaar, die niets heeft behalve een schoondochter die voor haar zorgt; een 67-jarige weduwnaar, die samen met zijn 17-jarige dochter woont. Het meisje was met 14 jaar van school gegaan. Toen reed er nog geen schoolbus, die haar naar Slobozia bracht. Haar vader moet nog blijven werken omdat hij geen pensioen heeft opgebouwd. Hij heeft altijd los-vast werk gedaan. Het meisje heeft af en toe wat werk en verder onderhoudt ze het erf; een nagenoeg blind en zeer bejaard echtpaar dat niet meer kan lopen en bij hun dochter en haar gezin in huis woont en wordt verzorgd; een dove vrouw van 96, die ook niet meer kan lopen en geheel door haar dochter wordt verzorgd.
Wat zou het fijn zijn als die gevallen ondersteuning zouden kunnen krijgen van thuiszorg. Maar dat bestaat niet in Roemenië. Daarom is Aline ook met ons meegegaan om vanuit haar werksituatie (wijkverpleegkundige) voorlichting te geven over haar functioneren in Nederland. Daar is tijdens ons verblijf ook uitvoerend over gesproken met de nieuwe dokter, de priester en burgemeester.
De beide mannen wilden ons twee kloostercomplexen laten zien, terwijl er in de avonduren gepraat kon worden over bepaalde knelpunten. Dat hebben we gedaan. Jammer dat het zo ver weg was: 200 km! Wij hebben het kloostercomplex Putna bewonderd. Een groot wit complex, een prachtige kathedraal met gebouwen erom heen waar de monniken wonen. Een andere kerk met kleurige muurschilderingen aan de buitenkant die het hele bijbelverhaal uitbeelden. Het was heel jammer dat het steeds maar heel hard bleef regenen.
We hebben ook overleg gehad met het team van de basisschool en mevrouw Crivoi, directeur van het bovenschools management. Zij zag dat het ondersteunen van twee kinderen, zou kunnen werken als een geweldige voorbeeldfunctie: als je je best doet, kun je wat bereiken!
We hebben ook kennis gemaakt met de schoonmaakster van het MFC. De kleuterschool en de rest van het gebouw zagen er spik & span uit! Ze hielp de kleintjes ook met de jas, de laarzen en schoenen als ze naar huis gingen. De stichting helpt een jaar mee om de schoonmaakster te betalen voor haar taak. Ze zou ook helpen bij het gebruik van de wasmachines en de douches in het gebouw. Dat is niet gelukt: de wasmachines worden alleen gebruikt voor de was van het MFC en de scholen van Slobozia en Schitu Stavnic, de douches worden niet gebruikt omdat mensen zich schamen om zich ergens anders dan thuis te wassen. Daarom vroegen de priester en de burgemeester onze toestemming om de douches te verwijderen en de vrijkomende ruimte te gebruiken voor de vestiging van de apotheek. Als er geen apotheek bij de huisartsenpost is, kan het vestigen van een arts niet doorgaan.
De asfaltweg door het dorp was nu keurig voorzien van een diepe goot voor de afvoer van smeltwater van de sneeuw.
De mensen die lange tijd in het buitenland gewerkt hebben, bouwen veelal mooie grote huizen. Ze leggen daarbij een hydrofoor aan zodat ze zelf stromend water creëren. Liliana zei: ze slaan gewoon een fase over. Vroeger in Nederland had ook niemand een douche en gingen sommige mensen naar een badhuis. In Roemenië maken ze gebruik van een waterput en gaan de mensen die het beter hebben, rechtstreeks door naar stromend water door middel van een hydrofoor.
We hebben gesproken over het twintigjarig bestaan van de school volgend jaar 5 mei. Het leek ons leuk om dat te vieren met een gezellig feest. De gemeente wil wel bijspringen maar wachten initiatieven af van de school. Juf Antonela had meteen leuke ideeën om foto’s van huisjes uit vroeger tijden te plaatsen naast nieuwe huizen op dezelfde plek. Het is ook leuk om oud leerlingen uit te nodigen om iets te vertellen over hun schooltijd. We hebben afgesproken dat wij en zij gaan brainstormen en dat we elkaar over een maand vertellen over de vorderingen om zo uiteindelijk een leuk feestprogramma te organiseren.
De burgemeester vroeg opnieuw om een brandweerauto. Hij gaf aan met voorbeelden, dat het echt noodzakelijk was. Er zijn onlangs een moeder en kind om het leven gekomen bij een brand. En er zijn enkele hectares vruchtbare akkers verloren gegaan door brand. Hij vroeg of we ons best wilden doen om een brandweerauto ui Nederland over te laten komen. Hij wilde er best aan mee betalen. Hij zei lachend: “Een leuk cadeau voor het jubileum van de school?”

Sieds en Aline zijn al eerder vertrokken terwijl Liliana en Cobi nog een eindgesprek hadden met het onderwijzend personeel. Daarbij hebben we geïnformeerd naar de gezondheid van juf Maria en directeur Anton. Die is niet goed. Ze zijn beiden onder doktersbehandeling. Er wordt momenteel onderzocht of Anton gebruik kan maken van een soort  pré-pensioen.
Daarna hebben we de nieuwe dokterspraktijk in het voormalige gemeentehuis in Voinesti bekeken. De artsen hebben op eigen kosten het hele gebouw gerenoveerd, vertelde Dr. Simona. Alle artsen,  parttime kinderarts Adam en een apotheek waren erin gevestigd. Dr. Simona was ernstig ziek geweest en heeft inmiddels een zoontje van anderhalf jaar.
Op de laatste middag zijn Liliana en Cobi  Iasi nog ingegaan. Daar was het erg druk, er stonden zelfs bussen, die belangstellenden hadden gebracht om de viering van de sterfdag van de Heilige Parascheva mee te maken.  Overal werden voorbereidingen getroffen om het podium te decoreren dat de andere dag door talloze priesters zou worden bevolkt. De hele stad werd opgesierd met vooral bolchrysanthen. De Russisch orthodoxe kathedraal van Iasi wordt bezocht om op 14 oktober om de sterfdag van de Heilige Paracheva te gedenken. Wij zijn ook de kathedraal nog ingegaan nadat we een tijd in de rij hadden staan wachten. Rijendik liepen bezoekers, oud en jong, de kerk in.  Ze sloegen kruizen en kusten portretten en iconen van heiligen door  de hele kerk. Het was er donker, op de letterlijk schitterende kroonluchters na. Sommige mensen gingen op een stoeltje zitten, anderen hadden zelfs slaapspullen bij zich in een grote boodschappentas om er de  nacht door te brengen. De orthodoxe kerk staat bol van de rituelen.
Wij zullen alle gesignaleerde en meegemaakte feiten evalueren in de eerstvolgende bestuursvergadering. Dat Roemenië in beweging is, dat is duidelijk! In zeer positieve richting! Wij zullen ons sterk maken om deze ontwikkeling zoveel mogelijk te stimuleren. Maar zeker in samenwerking met het bestuur  en de kerk van de gemeente Iasi  en de plaatselijke bevolking van Schitu Stavnic!

Namens het bestuur van St. Hulpgoederen Roemenië,
Cobi Koning

 = Augustus 2016 =

Nieuws van juf Antonela

Beste lezers,

We kregen een bericht van juf Antonela uit Roemenië met een aantal nieuwtjes.
Het allerbelangrijkste was het feit dat burgemeester Dobreanu is herkozen! De gemeentelijke burgemeestersverkiezingen in de gemeente Voinesti, waar ons dorp Schitu Stavnic onder valt, zijn gelukkig goed uitgepakt. Hij is een fantastische burgemeester, die al heel veel heeft bereikt voor deze gemeente en voor Schitu Stavnic in het bijzonder. Hij heeft het verdiend om herkozen te worden!
Het scheelt ons als bestuur van Stichting Hulpgoederen Roemenië ook veel werk en tijd. We kunnen in ons overleg verder gaan met waar we gebleven waren. De burgemeester kan samen met de priester waar hij een goed contact mee heeft, verder werken aan het ontwikkelen van zijn plannen.

Juf Antonela heeft foto’s gestuurd van een aantal activiteiten op school. De schoolkinderen hebben een demonstratie van een brandweerwagen gezien. Ze hebben bezoek gehad van een andere school uit de stad Iasi. Er zijn bijeenkomsten geweest met ouders op school, waarbij de kinderen verschillende liedjes hebben gezongen en andere dingen hebben laten zien, die ze hadden ingestudeerd. De kinderen hebben een bezoek afgelegd aan de begraafplaats in Schitu Stavnic waar ze bloemstukken hebben gelegd om de nationale helden te herdenken. Dat heeft een hoge prioriteit in Roemenië.
Ze hebben bovendien leuke festiviteiten gehad om het einde van het schooljaar te vieren in het bijzijn van de priester.

De juf vertelde ook dat de gemeente begint met het onderhoud van de kleuterschool en de klaslokalen in de basisschool.
Allemaal positieve zaken, waar we blij mee zijn.

Op 9 oktober gaan er een paar bestuursleden met een familielid werkzaam in de thuiszorg voor een paar dagen naar Roemenië om o.a. te proberen thuiszorg bekend te maken. Dit fenomeen is in Roemenië niet bekend. Wij denken dat wijkverpleging goed werk kan doen in Schitu Stavnic vanuit ons Multifunctionele Centrum.

Zo probeert onze stichting steeds de leefomstandigheden in Schitu Stavnic op een hoger plan te brengen.

Namens het bestuur van Stichting Hulpgoederen Roemenië,

Cobi Koning