2008

Juni 2008 - Voortgang nieuwbouw multifunctioneel gebouw in Schitu Stavnic

De bouwaktiviteiten zijn begin april begonnen.Vooral de eerste vijf weken heeft men te kampen gehad met veel neerslag. Volgens de aannemer ligt de bouw wel op schema.
Klik op de onderstaande foto's voor een vergroting.

Verslag van de Roemeniëreis mei 2008

Piebe Wester, Geert Pebesma, onze tolk Liliana Heikamp en Cobi Koning hebben in mei een nuttige en plezierige reis gemaakt naar “ons” dorpje Schito Stavnic in Roemenië. De eerste dagen heeft het helaas veel geregend maar dat heeft ons er niet van weerhouden ons werk te doen. Allereerst hebben we de bestelde 640 voedselpakketten opgehaald bij de groothandel. De aannemer heeft ze naar school gebracht met zijn vrachtwagen. Het was niet eenvoudig om over het onverharde modderpad bij school te komen….

De pakketten waren door Liliana en Oene Pijl al in maart besteld, toen zij naar Roemenië geweest zijn voor de ondertekening van het contract om op 1 april te kunnen beginnen met de bouw van het multifunctioneel centrum; op hetzelfde terrein als de school. Later in de week hebben we met de aannemer de contouren van het gebouw bekeken.

Er komen twee kleuterklassen in, een dokterspraktijk, een tandartspraktijk, een cursusruimte en zes dames- en herendouches. (De bewoners hebben geen stromend water in hun huisjes.Ze halen het water uit de putten, die hier en daar in het dorp te vinden zijn). De funderingen zijn gegraven maar waren steeds vol water gelopen vanwege de hevige regenval. Daar hadden de zes bouwvakkers wel pech mee. De aannemer heeft ons in de praktijk alles uitgelegd.

Er is tijdens ons overleg nog besloten een drainage systeem en een groot opvangbekken aan te leggen om het overtollige water zo te kunnen bewaren voor de hete en droge zomer. We hebben een bezoek gebracht aan onze school, waar vier vlaggen uit hingen: de Friese, de Roemeense, de Nederlandse en de Europese vlag.

We werden hartelijk ontvangen door Anton en Maria Burca (de directeur en zijn vrouw) en door kinderen met bloemen in de hand. Ze vertelden vol trots, dat ze in maart een presentatie hadden gegeven voor een aantal basisscholen op een dag van de onderwijsinspectie. Daarbij hadden ze ook videobeelden van onze stichting gebruikt. De inspectrice zei in een later gesprek, dat we met haar hadden, dat ze heel blij was met de geplande cursusruimte. Daar zouden bijvoorbeeld ook lessen gegeven kunnen worden aan ouders, die weinig of geen school hebben gehad. Er zouden educatieve documentaires kunnen worden gedraaid. Ook zouden er kinderen boeken kunnen lenen (een bibliotheek) of huiswerk kunnen maken. Of misschien wel kunnen leren omgaan met een computer! De jonge juf Antonala gaf aan dat internet op school een grote wens van haar is. Het abonnement daarvoor kost maar 12 euro per maand.

We hebben op school ook een gesprek gehad met de burgemeester over het plaatsen van een advertentie om een tandarts en huisarts aan te trekken voor het nieuwe gebouw. De praktiserende artsen zullen huur voor de ruimte gaan betalen. Er zal een onderhoudscontract moeten worden opgemaakt voor de installaties. De aannemer zal dit opstellen. Het multifunctionele centrum zal in eigendom komen van de gemeente. De burgemeester zag er slecht uit, hij was onlangs geopereerd aan de slokdarm. Helaas is de burgemeester inmiddels al overleden.

We hebben de volgende dag de pakketten, dat wil zeggen plastic tassen met 1liter olie, een kg meel, pasta, een kg suiker en een pond margarine per persoon aan de mensen uit het dorp uitgedeeld. Juf Maria en Liliana hielden keurig op papier bij wie en hoeveel pakketten ieder had gekregen. Een moeder haalde bijvoorbeeld voor haar gezin en ook voor oma de pakketten op.

We hebben ook een bezoek gebracht aan de huisartsenpraktijk in het naburige dorp Voinesti. Hier werken drie vrouwelijke en een mannelijke dokter samen. We hebben de tekening van het nieuwe gebouw laten zien. Ze vonden het wel mooi maar zagen nog niet meteen een oplossing voor het werken in Voinesti en in Schito Stavnic tegelijk. Elke vraag leverde ongeveer tien minuten van door elkaar pratende mensen op.…

Het fenomeen dokterswacht kennen ze nog niet in Roemenië. Ze waren erg blij met een koffer vol verbandmiddelen, plastic handschoenen, wegwerp injectiespuiten en witte lakens,die we voor hen hadden meegenomen. Vol trots demonstreerde 'dokter' André het lichtje waarmee hij in het oor van Piebe kon kijken. Dit had hij gekregen van een medicijnenfabrikant.

Hierna gingen we nog bij een vrouwelijke tandarts op bezoek. Deze vrouw hoorde, in tegenstelling tot de huisartsen, voor het eerst van onze plannen. Zij was razend enthousiast. Ze voelde er zelfs wel voor om naar Schito te verhuizen! “Dan zit ik ook niet met het vervoer”. Ze wees ons op de veertig jaar oude tandartsinstallatie, waarmee ze nog steeds de kiezen boorde. De tandartsstoel “was nog nieuw”. (Leek wel twintig jaar oud…). Ze wilde ons van alles mee geven als dank. We zeiden, dat het niet nodig was maar ze dwong ons het mee te nemen. We hebben het aan de chauffeur van ons taxibusje gegeven.

Het spiksplinternieuwe schoolbusje (door de inspectie en de gemeente betaald) moest weer terug naar school om de kinderen weer op te halen. De chauffeur was zo vriendelijk geweest om ons naar Voinesti te brengen.

De volgende dag hebben we alle schoolkinderen nog een zakje snoep gegeven. Ze hebben voor ons liedjes gezongen. De school hebben we een nieuwe telefoon met drie handsets overhandigd. Dan kunnen ze straks ook contact leggen met de mensen in het nieuwe gebouw.

Op ons verzoek kwam de pottenbakker naar school om ons voorstel te horen. Wij vroegen hem 20 grote en 200 kleine spaarpotjes te maken. In augustus gaan er nog mensen van onze stichting op vakantie naar Roemenië en die nemen ze dan mee naar Nederland. Wij proberen de kleine te laten vullen door particulieren en de grote door bedrijven en het geld te besteden voor dingen in het nieuwe gebouw.Een dag later had pottenbakker Ifrim al twee modellen klaar. We hebben hem de kosten betaald en hij gaat zorgen dat de spaarpotten in juni op school zijn om ze door de schoolkinderen te laten beschilderen.

Tijdens ons overleg kwam er nog een jonge vrouw de school binnen lopen. Ze had een verzoek: of ze alsjeblieft de oude dakpannen mocht gebruiken, want ze wilde een nieuw onderkomen bouwen. De school heeft onlangs op kosten van de stichting nieuwe rode kunststof dakpannen gekregen omdat de oude heel slecht waren. Het dak lekte. Dezelfde aannemer heeft het dak vernieuwd. Het ziet er prachtig uit! Juf Maria beaamde, dat de jonge vrouw erg arm was en ze het wel nodig had. We hebben ingestemd met het verzoek.

We hebben nog een wandeling door het dorp gemaakt om wat contacten met mensen te leggen. Ze lieten merken, dat ze erg blij waren met de voedselpakketten. We zijn nog op bezoek geweest bij Maria, een bewoonster van het dorp, die een beetje Duits spreekt. Haar man, die boswachter is en net terug kwam van zijn werk, merkte op dat het wel heel goed zou zijn als de gemeente een voetpad door het dorp zou aanleggen. Dan kon men tenminste fatsoenlijk lopen.

We zijn uitgenodigd om te komen eten bij de aannemer thuis. Dat hebben we gedaan. Ook de architect en zijn vrouw waren daarbij aanwezig. We hebben eerst zijn verbouwde huis bekeken. Het zag er prachtig uit. Het is wel een vakman, de aannemer. We hebben tijdens het eten nog verder door gepraat over het gebouw. Helaas was de prijs van het cement 30% duurder geworden, de inflatie is hoog, dus het is zaak om snel te bouwen. De aannemer heeft een bewaker aangesteld om de bouwmaterialen in de gaten te houden. Deze blijft tot het gebouw is opgeleverd. Na het lekkere eten, waaronder zure paprika’s en hersenen (!), beloofde Piebe bij het volgende bezoek paling te roken! De aannemer zou zorgen voor een rookvat…

We hopen dat de bouw in oktober kan worden afgerond. En dat het gebouw op een heel goede manier kan worden ingericht en goed zal gaan functioneren. Maar er moet daarvoor nog veel werk worden verzet.

Uit het bovenstaande verslag kunnen de donateurs opmaken, hoe het geld besteed wordt. We zijn hen daar allemaal erg dankbaar voor!

Namens het bestuur van de Stichting Hulpgoederen Roemenië: hartelijk bedankt!