Archief
2003 - Verslagen en Fotopresentaties
Reisverslag maart/april 2003
Met zeven mensen in twee personenauto's reden wij naar Roemenië.
We deden er drie dagen over om de 2400 km af te leggen om in Schito Stavnic te komen. We hebben tweemaal overnacht. Het is namelijk absoluut niet mogelijk om in het donker te rijden omdat de wegen verschrikkelijk slecht zijn: allemaal grote diepe gaten in het asfalt waar je slalom om heen moet.
Toen we het prachtige gebergte van de Karpaten met de laatste sneeuw al lang achter ons hadden gelaten, begon het er weer heel vertrouwd uit te zien. (We waren toen in het armste gedeelte van Roemenië: Moldavië, tegen de Russische grens aan).
Je ziet er veel mensen te voet, paard en wagens, hèt vervoermiddel voor personen en goederen, zandpaden, veel houten huizen met kleurige hekken erom heen.
Deze keer zou het anders gaan dan we gewoon waren. We waren gewend elk jaar een vrachtwagen met goederen en vooral tweedehands kleding voor alle inwoners van Schito Stavnic te brengen. De loods waarin we de tweedehands kleding verzamelden, was niet langer beschikbaar. Het leek ons een goed moment om ons te beraden op de hulpverlening aan de mensen in Schito Stavnic. We besloten het anders te gaan doen.
Het transport van de goederen uit Nederland kost ook veel geld. Dat geld (afkomstig van onze donateurs van de Stichting) gingen we nu besteden in Roemenië.
Een naaiatelier had in opdracht van ons broeken en winterjassen gemaakt voor de kinderen van de basisschool. De school, die wij in 1997 hebben laten bouwen.
We gingen zelf ter plekke sokken en ondergoed kopen. Tachtig paar sokken voor 10 Euro! 't Is toch niet te geloven. Toen wij op school kwamen gaven kinderen ons zelfgeplukte blauwe hyacinthjes en kregen we koffie met een glaasje wodka van Anton en Maria, de direkteur en zijn vrouw. De kleding werd op maat gelegd en de kinderen kwamen langs om alles dankbaar in ontvangst te nemen.
De andere dag gingen Maria en een paar kinderen het dorp door om enquete formulieren voor ons rond te brengen. Op dit formulier werden een aantal vragen gesteld, om ons meer duidelijkheid te verschaffen over de wensen, die er leven in het dorp. Het formulier moest vrijdag ingevuld terug gebracht worden op school terwijl men dan een voedselpakket zou krijgen.
Een vrachtwagen kwam de pakketten op school brengen. De vrachtwagen kwam vast te zitten in de diepe karresporen in het onverharde pad naar de school.
Kinderen hielpen mee stenen en takken te leggen voor de wielen, zodat de auto weer los kwam. Eindelijk konden de plasticzakken met etenswaren worden afgeladen.
Met het grootste gemak gooiden de kinderen de achttien kilo wegende zak over de schouder: maisbloem, tarwebloem, olie, suiker en pasta's. Ze brachten ze naar de container naast school, waarin alles zou worden opgeslagen.
Op vrijdag stonden tientallen mensen bij school met het ingevulde enqueteformulier. Mona, onze Roemeense gids die in Nederland woont, legde heel vertrouwd in hun eigen taal de gang van zaken uit. De mensen kregen een voor een zak met etenswaren. Mensen die meer dan vijf kinderen hadden, kregen er twee.
Ze waren ontzettend dankbaar! Ze vonden het geweldig om zoveel etenswaren te krijgen, juist met het oog op de komende Pasen: een belangrijk feest in Roemenië.
We hebben nooit beseft dat voedsel zo belangrijk is voor hen. Belangrijker dan kleding, erkenden ze later in gesprekken, die we met ze voerden toen we door het dorp liepen.
We hebben ook nog een bezoek gebracht aan de huisarts in Voinesti, een naburig dorp. Zij vertelde dat ze vooral behoefte heeft aan materialen, die nodig zijn bij bevallingen. Ook witte lakens om baby's in te wikkelen. Dat is namelijk de gewoonte hier. Maar ook aan wegwerp-injectiespuiten, antibiotica en een stetoscoop is behoefte, kortom aan alles! Deze huisarts zal ook eenmaal per week zitting hebben in het nieuwe multifunctionele gebouw dat we van plan zijn te bouwen naast de school.
Nu nog moeten patiënten uit Schito Stavnic met paard en wagen naar de dokter komen. We constateerden dat de dokterspraktijk qua inrichting wel wat was verbeterd bij twee jaar geleden maar er is nog steeds geen stromend water.
Net als alle mensen in dit dorp haalt de dokter water uit een put.
We zijn ook nog in gesprek geweest met de burgemeester. Hij zag er ongeschoren uit. Hij legde uit dat zijn moeder overleden was en hij als teken van rouw zich veertig dagen niet zou scheren. Gelukkig waren alle papieren voor elkaar en kan er wat dat betreft aan de bouw van het multifunctionele gebouw begonnen worden. Alleen het geld is nog niet helemaal voor elkaar.
De laatste dag hebben we in Iasu er nog even een toeristisch dagje van gemaakt.
We hebben het prachtige paleis van Stefan del Mare bezocht, koning van Moldavië.
Het was een mooi gebouw maar wat was het verwaarloosd! In elk vertrek stond iemand van de bewaking, hoewel we de enige bezoekers waren. Hopelijk brengt het lidmaatschap van de Europese Unie in 2007 voor Roemenië geld in het laadje om de restauratie van zulke mooie gebouwen te bekostigen, voor het te laat is.
Met weemoed in ons hart maar met een goed gevoel over ons verblijf, vertrokken we uit Roemenië. Het begon vrijwel meteen te sneeuwen en het blééf sneeuwen.
Toen we op een gegeven moment niet meer vooruit kwamen, gingen we op zoek naar sneeuwkettingen. Een tankstation had ze gelukkig. We hadden er niet op gerekend dat we die nog nodig zouden zijn in april. Maar het was een mooi avontuur.
Cobi Koning
Fotoverslag reis maart/april 2003
| In het voorjaar van 2003 waren er tijdens het uitdelen van de voedselpakketten alleen maar blije gezichten te zien. |  |
| Dit is het meest gebruikte vervoermiddel in het dorp. |  |
| Hier zijn we in gesprek met de dokters-assistente, deze dokter zal regelmatig spreekuur gaan houden in het nieuw te bouwen gemeenschapsgebouw. |  |
| De hygiëne is ver te zoeken in de huisarts-praktijk. Dit is een sprekend voorbeeld van de erbarmelijke omstandigheden. |
 |
| De paden in het dorp verkeren in een zeer slechte staat en zijn zeer moeilijk begaanbaar. Enige vorm van infrastructurele verbetering zit er vanuit de overheid in Roemenië in de nabije toekomst niet in. |
 |
| In de lente als de sneeuw begint te smelten heb je lieslaarzen nodig om door het dorp te lopen. |  |
| Dit oude 'huis' is met financiële hulp vanuit Nederland behoorlijk opgeknapt. |  |
| Dit is het resultaat van de opknapbeurt van het 'huis'. |  |
| Mens en dier leven hier zeer dicht bij elkaar. |  |
| Slaapkamer, woonkamer, keuken ....alles in één ruimte. |  |
| Een schrijnend voorbeeld van een gemiddeld interieur in het dorp. |
 |
| Het waterleidingbedrijf is hier nog niet langsgeweest ! In het dorpje zijn een aantal van deze putten te vinden. |  |
| Veel inwoners verdienen de kost met potten-bakken. Voor het glazuren wordt oude accu-vloeistof gebruikt. Zeer ongezond dus ...... ! |
 |
| Dit is één van de ovens waar de potten in worden gebakken. |  |
| Tijdens de terugreis in april 2003 werd de groep overvallen door hevige sneeuwval in het gebergte "de Karpaten". Zonder de sneeuwkettingen kwamen we geen meter meer vooruit ! |
 |